Wollert Konow var fødd på Stend i Fana ved Bergen i Søndre Bergenhus amt. Han vert omtalt som Wollert Konow (SB), der «SB» står for amtet Søndre Bergenhus. Slik kan han skiljast frå syskenbarnet Wollert Konow (H), som var politikar frå Hedmark.

På Stend hadde faren kjøpt gard og dreiv møllebruk. Heimen var prega av farens mangslungne politiske og kulturelle interesser og av moras danske, estetisk-litterære bakgrunn; ho var dotter til diktaren Adam Oehlenschläger. Miljøet i heimen sette varige merke i sonens åndskulturelle legning: hans noko aristokratiske liberalisme, mottakelege sinn for nordiske og europeiske åndsstraumar og dragninga mot filosofisk spekulasjon. Men den unge Konow var òg eit «barn av si tid» og engasjert i dei spørsmål den stilte.

Ved Bergen katedralskole kom Konow i kontakt med målsaka. Ikkje lenge etter vart han innskreven i det bergenske Vestmannalaget. Men som andre målvener med urbankulturell bakgrunn vart han aldri målbrukar; berre somme brev og artiklar skreiv han på landsmålet. Han stod heller ikkje fram som nokon stridsmann for målsaka, sjølv om interessa for målsaka følgde han heile livet.

Etter studenteksamen i 1864 drog Konow til Christiania og byrja å studere jus, men han fullførte aldri.

Han vart grepen av folkeopplysningstanken, og i 1868 skipa han saman med Niels Juel ein folkehøgskule på Halsnøy i Sunnhordland og dreiv skulen i fire år i «Haugestova». Etter dei fire åra på Halsnøy heldt Konow i 1872–1873 folkehøgskule i den gamle tingstova på Mossige i Time på Jæren. Nils Nilsson Skaar frå Hardanger var medlærar.

I 1873 tok Konow over møllebruket på Stend. Dermed byrjar ein ny fase i livslaupet hans med omfattande engasjement både i lokalstyre og rikspolitikk. Han fekk gjort mykje for bygda, mellom anna som ordførar frå 1880 til 1901 med berre to avbrot. Samtidig tok han raske steg inn i den nasjonale politikken.

I 1877–1879 var han 1. vararepresentant til Stortinget frå Søndre Bergenhus og møtte på tinget siste året. Deretter følgde tre periodar, 1880–1888, som stortingsrepresentant. Han høyrde til den unge generasjonen av radikale tingmenn som flokka seg om Johan Sverdrups førarskap i regimekampen fram mot 1884. Konow rekna seg jamvel som republikanar. Han deltok i skipinga av partiet Venstre (Norges Venstreforening) i 1884 og sat i landsstyret fram til 1889, som varaformann siste året. Også på tinget steig han i gradene og var odelstingspresident i perioden 1884–1887 og stortingspresident i 1888.

Etter sterk medverknad frå hans nære ven Christian Michelsen vart Konow statsminister i den regjeringa som den sigrande koalisjonen av Høgre og Frisinna Venstre skipa i 1910.

Å halde saman eit knapt stortingsfleirtal med sterke indre motsetningar og samtidig tilfredsstille Høgres forventningar om ei høgrevending i politikken, var meir enn Konow makta. Innan Høgre bygde det seg etter kvart opp eit misnøye med statsministeren, som i februar 1912 førte til regjeringskrise. Den utløysande faktoren var ein tale Konow heldt i Bondeungdomslaget i Kristiania 28. januar 1912, der han i varme ordelag vedkjende seg sin ungdoms kjærleik til målsaka. For Høgre vart talen oppfatta som ein provokasjon. Motstandarar i Høgre hadde venta på eit høve til å kaste regjeringssjefen. Høgre trekte seg ut av regjeringa, og etter ein mislykka freistnad på å rekonstruere ministeriet sitt gav Konow opp. Han stilte på nytt til val 1912, men tapte for ein venstremann. Dermed var Konow ute av norsk politikk. Han levde resten av livet sitt på Stend og døydde der i 1924.

Konow var vararepresentant til Nobelkomiteen frå 1913 til 1922. Frå 21. august 1922 og til han døydde i 1924, var han medlem. I 1910 fekk han tildelt storkrossen av St. Olavs Orden. Ved «Konow-skiftet» på Stend er det reist ein minnestein over han. Det finst òg ei byste, utførd av Ambrosia Tønnesen, ved det gamle kommunehuset, Nesttun, Bergen.

• Konow
• målsak
• statsministrar i Noreg
• Venstre

• Regjeringa: Wollert Konow

• Birkeland, Rune: Wollert Konow (SB). Røter, miljø, ungdomsår. Bergen 1945
• Bruenech, G. W.: Konow. Personalhistorie og Genealogi 1260–1936, 1937
• Garvik, Olav: Wollert Konow. Statsminister og stril. Bergen 2001
• Lindstøl, Ole Torjesen: Stortinget og statsraadet 1814–1914, 1915
• Mjeldheim, Leiv: biografi i Norsk biografisk leksikon, andre utgåve (NBL2), bind 5. Oslo 2002
• Mjeldheim, Leiv: Ministeriet Konow 1910–1912, 1955
• Nerbøvik, Jostein: «Konows fall. Måltale og regjeringskrise», Syn og Segn nr. 8/1972
• Thommesen, R.: biografi i Norsk biografisk leksikon, første utgåve (NBL1), bind 7, 1936
• Torjusson, Aslak: Den norske folkehøgskulen. Oslo 1977